‘Enigszins onverwacht zegt een student opeens: ‘Ik ben best onzeker, dus ik maak niet zo makkelijk contact. Maar als ik mensen tegenkom, glimlach ik wel altijd naar ze. Zo hoop ik mensen toch een iets fijnere dag te geven. Of in elk geval een beetje vrolijkheid.’

11-10-17

Het is vrijdagmiddag. De week ligt achter me en er is toevallig ruimte om achterover te leunen en alle lessen en gesprekken nog eens de revue te laten passeren. Al snel ontstaat er een glimlach op mijn gezicht. Niet vanwege de sterke inhoudelijke lessen of de interessante boeken die ik heb gelezen, maar juist vanwege alles wat daar omheen gebeurt: het contact met studenten. Juist op momenten dat ik er niet op bedacht ben, verrassen ze me vaak. Zo was daar deze week ogenschijnlijk uit het niets een gesprek over het maken van contact. Iets in een les linkte aan dit onderwerp. Enigszins onverwacht zegt een student opeens: ‘Ik ben best onzeker, dus ik maak niet zo makkelijk contact. Maar als ik mensen tegenkom, glimlach ik wel altijd naar ze. Zo hoop ik mensen toch een iets fijnere dag te geven. Of in elk geval een beetje vrolijkheid.’ Direct daarna twee donkere ogen waar een zweem van onzekerheid overheen trekt. De kwetsbaarheid en de kracht van deze opmerking zijn voelbaar in de stilte die volgt.

Elkaar zien met een glimlach

Het raakt me; ook als ik er in alle rust aan terugdenk. Aan de ene kant omdat dergelijke momenten mogelijk zijn in de klas en aan de andere kant omdat de opmerking zoveel waarheid en eenvoud in zich heeft. In een tijd waar snelheid, wantrouwen en individualisme zo op de voorgrond lijken te staan, missen we misschien te vaak wat deze student doet. In een tijd waarin jonge vrouwen zomaar kunnen verdwijnen, waar angst voor terrorisme heerst, waar wereldleiders met hun spierballen rollen, raakt echt contact misschien te vaak op de achtergrond. Elkaar zien en glimlachen, juist ook naar wildvreemde mensen. Gewoon om vrolijkheid door te geven. Het zal de wereldproblemen niet oplossen; narigheid zal blijven bestaan. Tegelijk zien we hiermee elkaars mooie kanten. Wat je geeft, krijg je terug. Vrede op microniveau. Zo simpel kan het zijn. Het is heerlijk om daar op een vrijdagmiddag over te dromen. Helemaal als een dergelijke wijsheid uit de mond van een student komt. Daar kan geen les tegenop. Alleen dat al is een glimlach waard.