Het succes van psychologische hulp wordt voor een heel groot deel bepaald door de kwaliteit van de relatie tussen de cliënt en de therapeut. Dat is zo ongeveer het eerste wat ik leerde toen ik met mijn studie psychologie begon. Een hoopgevend feit. Helemaal als daaraan wordt toegevoegd dat therapeutische technieken in veel mindere mate van belang zijn. So far, so good. Ik heb het opgeslagen en af en toe weer laten opborrelen tijdens mijn werk binnen de psychiatrie. Inmiddels heb ik die tijd achter me gelaten en sta ik voor de klas en op het toneel.

Afgelopen weken hebben in het teken gestaan van de ultieme combinatie daarvan: rollenspelen in het kader van het toetsen van gesprekstechnieken. Ik in mijn element als ´cliënt´, de eerstejaars studenten zenuwachtig als ´hulpverlener´. Sommigen wisten me al bij het schudden van mijn hand een ongemakkelijk gevoel te geven. Anderen deden er iets langer over, maar sloegen toch echt de plank mis door me niet genoeg aan te kijken of door dingen te vragen die ik net een seconde daarvoor al had verteld. Tot daar een interessante student binnenkwam. Ik noem hem hier even Max. Max was een student waar je je klas wel vol mee wil hebben. Open, spontaan, geïnteresseerd en betrokken. Zo voerde hij ook het gesprek. Ik voelde me als cliënt helemaal gehoord. Oké, er zaten wat dubbele vragen in en het gestructureerd uitvragen van een recente gebeurtenis was ook niet perfect, maar hij luisterde en stelde me op mijn gemak. Na afloop was ik dan ook erg enthousiast over deze verademing. Mijn beoordelende collega dacht daar echter anders over. Hij stelde vooral gesloten vragen, was soms suggestief en er zaten te weinig samenvattingen in, was haar mening. Nee toch? Dit was toch gewoon goed? We hebben het nog eens bekeken en de waarheid lag in het midden. Op basis van techniek was het voldoende, maar zeker niet uitmuntend. Toch was het voor de ´cliënt´ een prettig gesprek. Bevestiging van de les over het belang van de kwaliteit van de relatie? Ik denk het wel. Het was niet voor niets dat ik weer aan dat feit moest denken. En het zal ongetwijfeld ook voor andere relaties gelden. Is je op je gemak voelen bij iemand niet belangrijker dan volgens bepaalde technieken bevraagd worden? De beroemde ´klik´? Of toch een combi? Als Max zijn studie afmaakt en ik ooit hulp nodig heb, ga ik het ontdekken. Dit vak heeft hij in elk geval gehaald.