´Hoe moet ik u eigenlijk noemen?´


´Hoe moet ik u eigenlijk noemen?´, vraagt een student die ik inmiddels vier weken ken.

´Gewoon Saskia, mevrouw Mootz of Mootz?´, vervolgt hij.

Die vraag heb ik nog nooit gehad van een student. Bijzonder dat hij er over nadenkt! Meestal ontstaat mijn naamgeving vanzelf, maar ik vind het wel een goede vraag. Ik heb mezelf die vraag namelijk ook regelmatig gesteld toen ik net voor de klas stond. Hoe moeten studenten mij eigenlijk noemen? Wat is passend? Wat is te amicaal? Door de vraag van de student besef ik dat mijn zoektocht nooit een eenduidig antwoord heeft opgeleverd.

´Mootz´ valt sowieso af. Ik weet ondertussen dat dit mijn ´wandelgangnaam´ is. Alle docenten worden bij hun achternaam genoemd als ze er zelf niet bij zijn. Het doet me een beetje denken aan de middelbare school. Daar noemde ik vroeger ook al mijn docenten bij de achternaam als ze het niet konden horen. Waarschijnlijk een efficiënte manier om aan te geven wie je bedoelt. Als ik zo wordt aangesproken in de klas of op de gang geeft het alleen een ander effect, dan is het net alsof ik een huisdier ben.

Dan dat woord ´mevrouw´. Zo wordt ik vaak genoemd. In het begin was dat enorm wennen. Er is ooit een student geweest die mij drie keer op die manier heeft moeten ´roepen´ voordat ik doorhad dat hij het tegen mij had. Maar helaas, ik ben gewoon een mevrouw voor mijn studenten. Hoewel er ook een groep is die mij vrij snel ´Saskia´ noemt. Dat is nu eenmaal mijn voornaam. Zelf heb ik daar geen problemen mee; ergens voelt het logisch. Als ik dit aan mensen vertel, zijn ze soms verbaasd. ´Verlies je daarmee geen respect?´, vragen ze dan. Ik vind van niet. Respect is voor mij voelbaar. Ik kan heel respectvol ´Saskia´ genoemd worden en heel respectloos ´mevrouw´. Uiteraard zijn er grenzen. De student die mij tijdens de les ooit ´Sas´ noemde, heeft daar meteen reactie op gekregen. We hebben tenslotte nooit geknikkerd samen.

Kortom, de vraag ´hoe moeten studenten mij eigenlijk noemen?´ is op meerdere manieren te beantwoorhoe-moet-ik-u-eigenlijk-noemenden. Zo eindigt ook het gesprek met de student die de vraag stelde:

´Je mag me Saskia noemen, maar mevrouw Mootz vind ik ook prima.´

´Dan noem ik u mevrouw Mootz, dat vind ik toch het fijnst,´ zegt hij. Een mooiere samenvatting had ik niet kunnen geven.

Bron foto: kidnurse.org