Stel je zit in een werkcollege en de docent is net begonnen met een stukje theoretische uitleg. Na een minuut of tien dwalen je gedachten af. Je doet je best te blijven luisteren, maar de verleiding om iets anders te gaan doen is groot. Heb je misschien een appje of meldt Facebook nog iets leuks? Er is maar één manier om daar achter te komen: je telefoon checken. Wat doe je? Ja of nee?
Dit dilemma legde ik vorige week voor aan een klas vol ogenschijnlijke telefoonverslaafden. Ze mochten zich verplaatsen: links in de klas werd: Ja, ik pak mijn mobiel, rechts werd: Nee, ik blijf doen alsof ik luister. Het merendeel vertrok naar rechts. Toch ook wat studenten links. Met respect, want het moet gezegd, dat waren juist de telefooncheckers. Nu de discussie. Een meisje begon: ´Als ik me echt niet meer kan concentreren, heb ik de neiging om te gaan praten. Dan ga ik liever met mijn telefoon aan de slag´. Een ander meisje gaf aan dat ze best kon luisteren en ´telefoonchecken´ tegelijk. De tegenpartij: ´Anderhalf uur les is echt niet zo veel. Ik vind het onbeleefd om op mijn telefoon te kijken. Weer reactie van links. Totdat ik het ook zinvol vond om mijn eigen visie te geven. Als ik les aan het geven ben, vind ik het namelijk hoogst irritant dat telefoons een stoorzender zijn. Het gebeurde zelfs één keer dat er een telefoon afging tijdens de les. Wat deed de student? Aannemen!! Zonder blikken of blozen. Dat voorbeeld gebruikte ik nu ter illustratie. Ook een beetje om te lachen natuurlijk. Mijn boodschap leek over te komen. Er was dus ruimte voor een schepje er bovenop.
In een nieuw voorbeeld verving ik de docent door een groepsgenoot. Dat leverde een paar overlopers op, van links naar rechts. Reden: ´Ik weet hoe eng het is om voor de klas te staan, dus dan vind ik respect belangrijker dan mijn eigen behoefte´. Op links was het helaas niet helemaal leeg. Die paar studenten vonden het absoluut niet uitmaken en leken het zelfs vriendelijk van zichzelf te vinden dat ze niet gingen praten. Alsof dat de enige twee opties zijn. Ik was een beetje verbaasd. Is dit echt de tijd van nu? Kunnen studenten niet even zonder telefoon? Of is het tekenen van poppetjes gewoon vervangen? En hoe zit het met beleefdheid? Misschien moeten we daar een keer over bellen.