‘Voor mij is het toch een beetje anders merk ik, terwijl ik ze één voor één kort in me opneem. Ik wil helemaal niet dat dit mijn laatste les aan deze klas is! Gedurende het schooljaar ben ik van deze klas gaan houden’

 

24-5-17

‘Vandaag is mijn laatste les aan jullie’, zeg ik tegen de klas waar ik een jaar lang studieloopbaanbegeleider van ben geweest. Ze kijken me vragend aan. Het is warm in het lokaal; waarschijnlijk willen ze dat de les snel afgelopen is. Voor mij is het toch een beetje anders merk ik, terwijl ik ze één voor één kort in me opneem. Ik wil helemaal niet dat dit mijn laatste les aan deze klas is! Gedurende het schooljaar ben ik van deze klas gaan houden. Daarom besluit ik om nog 1x van ze te genieten. Zeker omdat ze gaan vertellen hoe ze zich het afgelopen jaar hebben ontwikkeld. Passend bij een laatste les komt er snoep op tafel en beginnen de presentaties.

 

Creativiteit

Geen standaard riedeltjes, maar originele en persoonlijke verhalen. Er komt van alles langs; van (baby)foto’s tot aansprekende quotes. De eerste reden waarom ik van ze houd, weet ik direct: hun creativiteit. Er zijn heel wat lessen geweest waarin posters, filmpjes en casussen werden afgeleverd. Compleet met intrigerende namen. Batsekelien, Barteljaap; ik maakte me serieus zorgen over hun toekomstige kinderen. Tot ik er erachter kwam dat het televisieprogramma Rundfunk de inspiratiebron was. Dat deed niet af aan hun motivatie en serieuze aanpak.

Ook in hun presentaties komt dat terug. Sommigen zijn heel open. ‘Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen’, zegt er een. ‘Ik ben op een goede manier gedwongen om stappen te zetten’, noemt een ander. Weer een reden waarom ik van ze houd, dringt tot me door: hun openheid. Er is verdriet en blijdschap gedeeld. Er is gelachen en gehuild. Niet door iedereen, maar het kon. Ook individueel. Gaaf dat ze zich vrij voelden, dat ik een kijkje kreeg in hun leven en een stukje mee mocht lopen!

 

Klas als kracht

Zo vorderen de presentaties gestaag. Er wordt aandachtig geluisterd, met de uitgedeelde lolly’s in hun mond. Na elk verhaal vraag ik of er nog vragen zijn. Stilte. Ook dat is kenmerkend. Want ok; het was heus niet alleen rozengeur en maneschijn. Op vrijdagmiddag moest ik soms moeite doen om antwoorden te krijgen, ik heb opgetreden als bemiddelaar (samenwerken is zo makkelijk nog niet) en niet iedere klasgenoot voelde zich altijd fijn. Toch was daar steeds weer de kracht van de klas. Een gesprek, een groepsknuffel, een grapje. Betrokkenheid. Slechts één stopte er noodgedwongen.

Zo weet ik aan het eind van alle presentaties: deze mooie mensen hebben zich ontwikkeld tot serieuze studenten; hoe hun loopbaan ook verder gaat. Dus AlpayAnilStefanNickMerlinDamyanaNoortjeJonnaPienBoBrittStephanieSterreJopRomy: ik ga jullie missen. Nog even knallen en dan vakantie. Jullie zijn kanjers!